Henry Chinaski- żul, menel, przedstawiciel nizin społecznych. Chinaski jest tytułowym listonoszem. Bukowski, Autor powieści, wzoruje zresztą tę postać na sobie, co nadaj książce charakter autobiograficzny. To, co ciekawe w powieści Bukowskiego, to poruszenie podobnego problemu co w Paragrafie 22. Również tutaj autor obnaża absurd rzeczywistości, którą symbolizuje, bądź nawet reprezentuje, konkretna instytucja. To właśnie demoniczność, oderwanie od człowieczeństwa, zwyczajnych ludzkich uczuć, takich, jak empatia, wyrozumiałość, współczucie, cechuje instytucje. Symbol XX wieku, nowoczesności. Podstawowy element funkcjonowania społeczeństw. Instytucje właśnie stały się więzieniem człowieka. Nie ważne, czy to wojsko czy poczta (miejsce pracy Chinaskiego) Zawsze są więzieniem i to więzieniem nieuświadomionym. Dlatego to antybohater musi ukazać ich złowrogość i destrukcyjny wpływ. Ktoś taki, jak Chinaski, outsider, sympatyczny łachmyta. To na niego spada ciężar znoszenia absurdalnych poleceń przełożonych, z którymi miał ciągłe utarczki. To on przez swoje niedostosowanie jest zwierciadłem problemów i porażek współczesności. To, co jeszcze uzyskuje Bukowski, tworząc w ten sposób swego antybohatera, to obraz Ameryki. Ameryki, która dla wielu wydaje się pięknym krajem, opartym na zasadach demokracji i tolerancji, posiadającym najlepiej zorganizowane społeczeństwo w historii. Bukowski celowo kreuje listonosza, który często jest traktowany jak ktoś anonimowy, chodząca maszyna, robot do przynoszenia korespondencji. Dlatego bez skrępowania wpuszcza się go do domu i nie ukrywa się przed nim żadnych tajemnic. Listonosz zagląda pięknej Ameryce pod spódnice i co widzi? Znoszoną i nieświeżą bieliznę, wspomnienie po pięknym i idyllicznym micie. Okazuje się, że USA to kraj pijaczków, drobnych kombinatorów, wypalonych i zblazowanych artystów, zdrad, romansów, drobnomieszczańskich zabobonów, pruderii i bigoterii.
Również w Listonoszu Autor swoim antybohaterem dokopuje się do najbardziej niewygodnych prawd. Dzięki wykreowaniu go na przedstawiciela marginesu społecznego, miernoty i po części nieudacznika, Bukowski ukazuje rzeczywistość w sposób komiczny, ale zarazem prawdziwy. Tylko ktoś taki – nie będący częścią systemu – może w sposób obiektywny i pozbawiony hipokryzji spojrzeć na otoczenie (spojrzenie Yupiszona, który przeżywa nawrócenie nie byłoby raczej wiarygodne). Nie oszczędza nawet mitu wielkiego kraju. Sympatyczny listonosz- pijaczek obala Amerykę.
Przedstawionych w tej pracy zostało kilka charakterystycznych typów antybohatera. Z pewnością nie są to wszystkie możliwe modele charakteru i sposobu funkcjonowania w świecie przedstawionym tej jakże wielopłaszczyznowej i nietypowej postaci. Antybohater bardzo często jest przecież tą częścią autora, która ma wątpliwości co do świata, wyraża zaniepokojenie i obawę o obecny system wartości.. Należy także zauważyć, że niesamowitym bogactwem tej postaci jest brak absolutnego determinizmu tak, jak w przypadku postaci pozytywnych, których wybory prawie zawsze są podyktowane nie wewnętrznym „pęknięciem” między dobrem a złem, nie wyborem a właśnie istotą ich postaci. To właśnie pełna możliwość skorzystania z alternatywy nadaje antybohaterowi wyjątkowy charakter. Hanibal przecież może się zmienić, nawet pomaga dobrej „stronie”. Chinaski nie musi być zawsze pijaczkiem i może się nawrócić na powszechnie uznawane ideały i wartości jednak tego nie robi bo taki jest jego wybór! Alex De Large sprzeciwia się rządowej machinie przemiany osobowości. Właśnie to pełne wykorzystanie wolnej woli uzupełnia i zamyka działo i najpełniej wyraża myśl , którą chce przekazać artysta. Świadomość celu, przyczyny i skutku zawsze jest po stronie antybohatera, inne postacie działają bardziej dzięki narzuconym im ramom fabuły i konieczności za tym idącej. To dlatego Antybohater jest postacią tak interesującą i potrzebną, często decydującą o wymowie utworu artystycznego. To dlatego stanowi fenomen w kulturze współczesnej. Antybohater to synonim buntownika a przecież kultura lat 60-tych , 70-tych a nawet 80-tych to kultura buntu i negacji. Wystarczy wymienić seksualną rewolucję w Ameryce, przystanek Woodstock i sprzeciw wobec wojnie w Wietnamie, punkową rewolucją w Wielkiej Brytanii czy lata 80-te i 90-te z alterglobalistami i wojnie wypowiedzianej przez liczne środowiska lewicowe konsumpcjonizmowi i dwubiegunowości świata. Bunt i rozdarcie to cechy konstytuujące naturę człowieka, szalenie istotne w jego odbiorze rzeczywistości, te dwie cechy ma w sobie antybohater dlatego stał się niepodważalnie bohaterem naszych czasów.