W wierszu Siódmy anioł Zbigniewa Herberta złamana jest ta zasada. Anioł o imieniu Szemkel jest w pełni niedoskonały. W niebie jak się okazuje panuje idealny porządek. Każdy anioł ma swój zakres czynności: Rafael- stroiciel chórów, Azrael- kierowca planet, Gabriel- podpora tronu, Michał- hetman zastępów, Azrafael- dekorator światła, Dedrach- apologeta i kabalista. Siódmy anioł z kolei – Szemkel – wyróżnia się od reszty. Jest czarny, nerwowy, wielokrotnie karany za przemyt grzeszników. Chodzi w starej i wyleniałej aureoli a malarze mają kłopoty z poprawianiem jego urody. Według poety utrzymywany jest w zastępie anielskim tylko ze względu na liczbę siedem. Według biblii liczba siedem miała swój symbol: przez 7 dni Bóg tworzył świat, oznacza 7 niebios, a także 7 dni ma tydzień. Liczba siedem uważana jest też za przedstawienie całości świata zawartego w tej liczbie, więc ostatni anioł nie mógł być odrzucony od reszty, bo przez to zburzyłby się cały ład.