Testament mój – analiza i interpretacja

Juliusz Słowacki także podjął tematykę pośmiertnej, poetyckiej sławy. Utwór o znaczącym tytule „Testament mój”, http://slowacki.klp.pl/ser-107.html  jest testamentem poetyckim. Podmiot liryczny, który możemy utożsamiać z autorem wiersza, dokonuje w nim rozrachunku z przeszłością. Podjętych zostało wiele wątków, w tym właśnie motyw nieśmiertelności poety. Juliusz Słowacki od lat porównywany z Adamem Mickiewiczem, w wierszu „Testament mój” wyraża swoją wdzięczność wszystkim, którzy to jego poezję docenili. Jest świadom tego, iż tworzy wartościowe dzieła, lecz przy zestawieniu z twórczością Mickiewicza, schodzą one na drugi plan. Ukazuje się czytelnikowi, jako wyniosły, odtrącony i niedoceniony artysta. Tak jak w sonecie Mickiewicza, tak i w wierszu Słowackiego nie ma bezpośredniego odwołania do horacjańskiego pomnika. Poezja występuje tu jako „siła fatalna”, która za życia przynosi poecie chwałę, lecz swe prawdziwe istnienie i działalność zaczyna dopiero po śmierci artysty „ Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna, aż was, zjadacze chleba – w aniołów przerobi.” Cytat ten ukazuje, iż Słowackiemu nie zależało jedynie na pośmiertnej sławie, lecz na tym by jego poezja mobilizowała rodaków do działania, by stali się w końcu wolnym narodem.