Upadek zbuntowanych aniołów – opis i interpretacja obrazu

W swoim obrazie pt. „Upadek zbuntowanych aniołów” z 1562r. ukazuje kontrast pomiędzy dobrymi a złymi istotami niebieskimi. Księga objawienia ukazuje walkę archanioła Michała z upadłymi aniołami. Temat popularny w sztuce od średniowiecza. Potępione stworzenia są ukazane jako monstrualne, hybrydowe istoty, ten motyw Bruegel pożyczył od Bosha, który przedstawiał postaci z ludzko – zwierzęcymi cechami. Ci, co reprezentują dobro spływające z błękitnego nieba w swych eleganckich szatach walczą bez wysiłku. Na ich twarzach nie widać zmęczenia a wręcz pogodne spojrzenia, są piękni i znajdują się ponad upadłymi. Przeklęte anioły spadają w stronę ciemności piekielnych skręcając się w depresji, ledwie panując nad swymi ruchami. Z nieba widać ciągle spadające potwory. Zło przegrało i nie ma już szans na ocalenie. Postaci upadłych istot nakładają się na siebie. Na ich twarzach widać strach, złość i przerażenie. Lewy i prawy brzegu obrazu zajmują anioły z anielskimi rogami, zapewne ogłaszające zwycięstwo dobra nad złem. Na dalszym planie widać ogromną, jasno świecącą kulę – prawdopodobnie słońce, od którego złe anioły tworzą drogę prowadzącą na sam dół, okupioną bólem i cierpieniem. To kara za ich złość, dumę, pychę i bunt. Strąceni zostali z rajskiego świata, pełnego dobrobytu, w mroczną otchłań zła. Kształty anielskich postaci są niczym nieskrępowane, swobodne i wyprostowane. Natomiast upadłe istoty przypominają martwe, poskręcane figury. Czyste i dobre boskie osoby namalowano w jasnych odcieniach, tworząc widoczny kontrast ze zdemoralizowanymi aniołami w ciemnych kolorach, gdzie przeważa czerwień, brąz i czerń. Dobro znowu pokonało podstępne zło.