Frida, to kolejna nieszczęśliwie zakochana kobieta. Dziewczyna wychowuje się w biednej mieszanej rodzinie. Jej ojciec jest fotografem, co nie przynosi rodzinie wielkich dochodów. Gdy dziewczyna dorasta, zdarza jej się nieszczęśliwy w skutkach wypadek. Frida przykuta do łóżka, znajduje ukojenie w malarstwie. W końcu bohaterka staje na nogi. Udaje się do sławnego meksykańskiego malarza Diego Rivera by sprawdzić, czy „ma talent” w malarstwie. Tak rozpoczyna się ich przyjaźń, która wkrótce przeradza się w miłość. Biorą ślub. Występują między nimi skomplikowane relacje, gdzie kłótnie i zdrady nie są niczym nadzwyczajnym. Diego kochał Fridę, a im bardziej kochał, tym bardziej ją ranił. Tabuny kochanek były sztyletami wbijanymi w plecy malarki, ale ona nie zostawała dłużna mężowi. Wielu z nas mogłoby zadać pytanie, jak w ogóle można tak żyć? Przecież sama Frida się żaliła: „Zdarzyły mi się dwa wypadki: autobus i Diego”. A jednak oni potrafili. Przeżyli wspólnie 25 lat. Sama artystka ukazuje nam w jednym z obrazów postać Diego jako dużego dziecka, dziecka, które rani w sposób okrutny. Miłość jaką darzyli siebie Frida i Diego była bezgraniczna i bezinteresowna. Mimo tylu zdrad i niepowodzeń przetrwała. Diego na jej wystawie powiedział, że „Pojawienie się Fridy było najważniejszym wydarzeniem w moim życiu” I rzeczywiście tak było. On był również największą miłością jej życia. A niezliczone cierpienia zdawały się tę miłość wzmacniać.