Goethe w „Cierpieniach młodego Wertera”, twierdził, że „Każdy pisarz w pewnej mierze opisuje siebie w swoich dziełach”. Dwa epizody z jego życia są podobne do losów głównych bohaterów powieści. W 1772 roku poznał Charlottę Buff i jej narzeczonego Johana Kestnera. Dość szybko zakochał się w Charlotcie, jednak, nie chcąc zniszczyć relacji między nią a Johanem, wyjechał bez pożegnania. Po pewnym czasie dowiedział się o samobójstwie przyjaciela Jeruzalema, który był także znajomym Kestnera. Jednym z powodów tego wydarzenia była nieszczęśliwa miłość do zamężnej kobiety. Jeruzalem zabił się z pistoletu pożyczonego od narzeczonego Charlotty. Zginął w męczarniach, strzał w głowę nie przyniósł natychmiastowego skutku. Powieść epistolarna „Cierpienia młodego Wertera” napisana później przez Goethego odwzorowuje dość wiernie i łączy te dwie historie. Główny bohater tak samo jak Goethe zakochuje się w zaręczonej kobiecie a następnie wyjeżdża bez pożegnania. Występuje tutaj nawet zbieżność imion kobiet, a powieściowy Albert to rzeczywisty Johann Kestner. Dalej dostrzegamy podobieństwo Wertera do Jeruzalema. Miłość do zamężnej kobiety, niemożliwa do zaspokojenia, prowadzi do finału w postaci samobójstwa. Zarówno Werter jak i Jeruzalem użyli do tego celu broni pożyczonej od wybranka Charlotty, obaj też trafili na tyle niefortunnie, że nie stracili życia od razu i konali w męczarniach. Jak więc widać, szczegółowa analiza dzieła Goethego nie jest konieczna aby dostrzec podobieństwa do pewnych wydarzeń z życia twórcy. Opowieść osnuta wokół głównego wątku nieszczęśliwej miłości została stworzona na podstawie przeżyć własnych.
Zastanawiający jest fakt, że autorzy ukazujący w swoich dziełach miłość bardzo często opisują jej złą stronę. Uczucie to przedstawione jest w sposób negatywny, pesymistyczny. Dlaczego nieszczęśliwa miłość jest tak często występującym motywem nie tylko w romantyzmie, gdzie jest jednym z podstawowych tematów nurtujących wielu artystów, ale także w wielu innych epokach jako oś, najważniejszy element wokół którego zbudowana jest fabuła utworu? Może uczucia wywołujące negatywne emocje bardziej pobudzają wyobraźnię, stanowią większe natchnienie niż doświadczenia pozytywne, które zostają w pamięci tylko przez pewien czas, by następnie ulec zapomnieniu. Być może te negatywne uczucia mają w bardziej znaczącym stopniu wpłynąć na wyobraźnię odbiorcy i dosadniej uzmysłowić mu to, co autor chciał przekazać. Jednoznacznej i jedynej słusznej odpowiedzi na to pytanie udzielić nie sposób, z pewnością jednak motyw nieszczęśliwej miłości ukazywany w literaturze ma swoją przyczynę i cel.